Թերևս, այնտեղ պետք է փնտրել կյանքի հետքեր։
Վերջերս հրապարակված Մարսի տեղագրական քարտեզների հավաքածուն նոր վկայություն է տվել Կարմիր մոլորակի հնագույն հյուսիսային օվկիանոսի մասին: Քարտեզները հաստատել են, որ Aeolis Dorsa ավազանում ժամանակին դիտարկվել է ծովի մակարդակի բարձրացում՝ համապատասխան երկարատև տաք և խոնավ կլիմային:
Ամերիկացի երկրաբանների ստեղծած նոր քարտեզները մոլորակի հնագույն տեղագրության ռեկոնստրուկցիայի արդյունք են։ Դրանց օգնությամբ հաջողվել է գտնել ափամերձ գիծ, որը մոտ 3,5 միլիարդ տարեկան է՝ առնվազն 900 մետր հաստությամբ զգալի նստվածքային հանքավայրերով, որոնք զբաղեցնում են հարյուր հազարավոր քառակուսի կիլոմետր տարածք:
Հատուկ ծրագրային ապահովման և ուղեծրային դիտարկումների տվյալների օգնությամբ գիտնականներն այս տարածքում հայտնաբերել են ավելի քան 6500 կմ գետերի շղթաներ և դրանք խմբավորել 20 համակարգերում: Այդ գոյացությունները, հավանաբար, ներկայացնում են գետերի դելտաներ կամ ստորջրյա ջրանցքների գոտիներ, որոնք հոսել են մեկ օվկիանոս և ձևավորել նրա առափնյա գիծը։
«Aeolis Dorsa-ի ժայռերը հետաքրքիր տեղեկություններ են պարունակում, թե ինչպիսին է եղել օվկիանոսը: Դա շատ դինամիկ է եղել: Ծովի մակարդակը զգալիորեն բարձրացել է։ Նրա ավազանների երկայնքով քարեր են կուտակվել շատ բարձր արագությամբ։ Այստեղ շատ փոփոխություններ են եղել»,- պարզաբանել է Փենսիլվանիայի երկրագիտության դոցենտ և հետազոտության գլխավոր հեղինակ Բենջամին Կարդենասը։
Գիտնականները կարծում են, որ այս շատ ցածրադիր վայրը՝ նստվածքների հսկայական շերտերով, կարող է առանցքային գոտի դառնալ Մարսի վրա կյանքի նշանների կամ դրա հետքերի համար:
